Son zamanlarda illet olduğum bir soru var. "Ben güzel miyim/yakışıklı mıyım?" Kardeşim kimse sormasın bana bu soruyu. Zorlanıyorum yalan söylerken. Elimde değil, çok çalışmama rağmen iyi bir oyuncu olamadım hala.
"Yakışıklı da değilim, bu kızlar ne buluyor bende anlamıyorum" diyen erkek bağıra bağıra, yalvaran gözlerle "Ne olur bana yakışıklı de" diyor aslında. "Canım benim, gel kucağıma herkes yakışıklı olmak zorunda değil ki, sende de şeytan tüyü var oan şükretmeyi öğren" diyesim geliyor. Ya da ne bileyim "karizmaksin, sempatiksin, sevimlisin, zekisin, ahlaklısın, çeviksin" gibi alternatifler de gelmiyor değil aklıma. Erkeklere üzülmüyorum da söz konusu kadınlar olduğunda durum daha hüzünlü oluyor. Güzelsin diye yalan söylemekle güzel bulmuyorum deyip ruhlarında tedavisi zor yaralar açmak arasında ciddi bir paradoks yaşıyorum. Duymazlıktan gelmek de bir seçenek olabiliyor zaman zaman. Lakin bazı ablalarım o kadar ısrarcı ki dayanamayıp yalana sığınıyorum ruhlarını iyi etmek için. Kalıbımı basarım yemiyorlardır. O yüzden gözünüzü seveyim sormayın bana o lanetli soruyu.
biri çirkinsin dese depresyona falan girebilir bunu soran insan :))
YanıtlaSil