12 Aralık 2010 Pazar

Eski Kelimesini Başına Koyamadığım Sevgili

           Senin kadar kimse iz bırakamadı, şimdi ondan belki hala adının başına eski kelimesini koyamayışım. Güzelliklerin neredeyse hepsi senin hayatıma girdiğin gün geldi ve gittiğin gün seninle beraber çıkıp gittiler evimden. Ettiğim vedanın tamamı sana değildi, getirdiğin güzelliklereydi bir kısmı. O gün, veda günü dünya ile birlikte tüm hayallerim başıma yıkılmıştı. Ne büyük acıydı, şimdi yalnızca anımsamak bile içime inceden bir sızı bırakmaya yetiyor. Sonra aylarca ağlak ağlak dolandım(yanlış kullanmadım aylak demiyorum). Yürek acısını duymamak için yeni yeni acılar icat ettim kendime. Ama hiçbiri senden kalan acının eline su dökemedi. Aylar geçti, şimdi alışmış buldum kendimi sesini duymamaya, yüzünü görmemeye, ellerini tutmamaya, nefesini hissetmemeye, soğuk gecelerde kendimi ısıtabilmeye yani kısacası sensizliğe. Şimdi rahatlıkla söylüyorum; inan ben hayatımda hiç kimseyi senin kadar özlemedim, hiç kimseyi bu kadar sabırla beklemedim ve hiç kimseyi seni sevdiğim gibi sevmedim. Hiçbir insanın gülüşü seninki kadar mutlu etmedi ve hiç kimse canımı yakamadı senin kadar. İşte o canımdaki üçüncü derece yanıkların acısından bekleyişim geri gelir iyileştirirsin diye. Çünkü biliyorum senden başkası iyileştiremez yaralarımı. Bilmeni isterim ki ağır yaralarıma rağmen ne kızgın ne de kırgınım sana, affa tabi oldun çoktan. Biliyorum, benim de sende izlerim kaldı en derininden, sen de benim kadar dibe vurdun, benim kadar uğraştın hıçkırıklarını bastırmaya gece yarıları. Ben şimdi zorlanırken ikimizin konu olduğu bir yazıyı bitirmeye sen ilişkimizi bitirmiştin aylardan Ocak'tı günlerden Cumartesi.

2 yorum:

  1. Eski kelimesini başına koyamadığım sevgili....ne güzel bir kelimee bu böyle...yüreğine sağlık...

    YanıtlaSil
  2. teşekkür ederim aselcim...

    YanıtlaSil